1 stycznia 2016 roku weszły w życie nowe przepisy w zakresie prawa restrukturyzacyjnego. Zdaniem
mec. Jeleńskiego ustawa zwiększa efektywność procedur układowych. W oparciu o nowe przepisy wierzyciele uzyskali także większy wpływ na powoływanie i skład Rady Wierzycieli. Niestety nowe uprawnienia dotyczące wpływu wierzycieli na skład Rady Wierzycieli powiązane zostały z przepisami wyłączającymi dostęp Rady Wierzycieli do istotnych informacji i dokumentów dotyczących dłużnika. Rada Wierzycieli pozbawiona została bowiem dostępu do informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa. Rodzi to pytanie, czy Rada Wierzycieli odcięta od istotnych informacji będzie w stanie efektywnie nadzorować przebieg procesów restrukturyzacyjnych. Kolejne wątpliwości zdaniem mec. Jeleńskiego rodzi analiza przepisów o postępowaniu sanacyjnym. Dotyczy to w szczególności przepisów wyłączających prowadzenie jakiejkolwiek egzekucji wobec masy sanacyjnej oraz przepisów umożliwiających stwierdzenie bezskuteczności zabezpieczeń ustanowionych w okresie 12 miesięcy przed otwarciem postępowania sanacyjnego. Zdaniem mec. Jeleńskiego, w postępowaniu sanacyjnym łatwiej będzie pozbawić wierzyciela zabezpieczenia, niż przekonać go do udzielenia dłużnikowi finansowania koniecznego do prowadzenia działalności i przeprowadzenia restrukturyzacji przedsiębiorstwa. Istnieje więc ryzyko, że procesy sanacyjne będą wykorzystywane nie tyle dla odbudowy wartości restrukturyzowanych przedsiębiorstw we współpracy z wierzycielami, co w celu redefiniowania relacji dłużnika z wierzycielami i ograniczania posiadanych przez wierzycieli zabezpieczeń.

W panelu dyskusyjnym udział wzięli również Bartosz Groele, Wiceprezes Instytutu Allerhanda, Agnieszka Chromińska, Dyrektor ds. Windykacji Sądowej w kancelarii prawnej EOS & M. Witoń, Jacek Goliński, Dyrektor Departamentu Restrukturyzacji Kredytów Korporacyjnych i Zarządzania Aktywami w BZ WBK SA, oraz Marcin Czugan, Dyrektor Departamentu Prawno-Legislacyjnego KPF.